#39

Zaczęło się od przypadkowych portretów. Po prostu miałam przy sobie aparat i zrobiłam kilka zdjęć znad stołu. Po kilku miesiącach znowu przyszłam uzbrojona w sprzęt, tym razem nastawiając się na pełną dokumentację życia babci. Jak to bywa z nastawieniami i wielkimi oczekiwaniami, nic z tego nie wyszło. Tak bardzo zaangażowałam się w pokazanie otoczenia, mieszkania, kamienicy, mebli i różnych bibelotów, że "uśmierciłam" własną babcię! Puste przestrzenie, odczuwalny brak w kadrze, czarne ramki... Zrozumiałam, że nie zrobię tego w jeden dzień, tydzień, miesiąc... 

Teraz oswajam babcię z obiektywem i sama przyzwyczajam się do Niej jako modelki. Czeka nas jeszcze bardzo dużo spotkań i rozmów przez obiektyw, żeby ten dokument zaczął nabierać jakiś kształtów. Na razie robię zdjęcia "szkicowe". Brzydsze i ładniejsze kadry. Ciekawsze i nudniejsze. Zauważam błędy... Na ostatniej sesji babcia jest prawie zawsze odwrócona do mnie tyłem! To ja się na razie boję.

Babcia chce pozować. Zgadza się na wszystko. Fajnie, że mam babcię.

#38

Projekt ŁAWKA został dzisiaj oficjalnie zakończony. Co nie znaczy, że nie będzie kontynuowany. Takie podglądanie ludzi, zupełnie nieświadomych sytuacji w jakiej się znaleźli, przez obiektyw, jest bardzo uzależniające.

Projekt realizowany był przez dwa tygodnie w Parku Saskim w Warszawie, codziennie w tym samym miejscu, o podobnej porze.

Początkowym założeniem było codzienne fotografowanie grupy starszych kobiet, siedzącej na ławce. Już od jakiegoś czasu obserwowałam ich zwyczaj spotykania się w tym miejscu i postanowiłam uwieczniać ten powtarzający się kadr. Pomysł jednak, już pierwszego dnia, zmienił swój charakter, a tematem projektu stali się mijający mnie i mój obiektyw ludzie, oczywiście na tle kultowej ławki. Ponieważ park jest raczej miejscem przechodnim, rozrywkową funkcję pełni jedynie właśnie dla osób starszych, ewentualnie matek z dziećmi, poruszające się sylwetki nie stanowiły problemu.

Chociaż ujęcia są do siebie bardzo podobne i wydawać by się mogło, że powtarzająca się wciąż kompozycja robi się nudna, wydaje mi się, że właśnie w ilości drzemie siła tych zdjęć. Pojedynczo nie są one zbyt interesujące. Często kadry są niepoprawne, nieostre, nieciekawe. Obcięte głowy, stopy, ręce.

Mam nadzieję, że osoba niezaangażowana w to tak jak ja, poczuje klimat tego miejsca i zrozumie kontrast pomiędzy spokojem starszych pań siedzących na ławce lub starszego mężczyzny wspierającego się na kuli i wolno przechodzącego przed obiektywem, a młodym chłopakiem na rowerze lub dziewczyną na rolkach. Mam nadzieję, że dynamika i statyka poszczególnych zdjęć będzie dla odbiorców widoczna.

#37